W dolinie Jökuldalur (Dolinie Lodowca) we wschodniej Islandii znajduje się cud natury, o którym do niedawna prawie nikt nie wiedział. Przez długi czas zakrywała go woda aż do momentu, gdy po budowie elektrowni wodnej Kárahnjúvirkjun poziom wody w zasilanej lodowcem rzece Jökulsá á Dal (zwanej też po prostu Jökla) bardzo spadł. Odsłonięte dzięki temu bazaltowe słupy – bo to o nich mowa – stanowią część kanionu Stuðlagil i są jednymi z największych i najpiękniejszych formacji bazaltowych na całej Islandii.
Do kanionu Stuðlagil można dostać się na dwa sposoby. Aby dojechać od strony zachodniej, należy skręcić z drogi nr 1 na południe, w drogę nr 923 i jechać nią około 19 km do farmy Grund. Tam znajdziemy miejsce do zaparkowania samochodu i schody prowadzące do krawędzi liczące około 200-250 metrów czyli około 3 minut marszu. Na ich końcu czeka nas wspaniały widok w dół na kanion i bazaltowe słupy. W czasie zejścia po schodach należy zachować ostrożność bo mimo że schody są krótkIe, są dość strome. Wizyta w kanionie od strony zachodniej nie wymaga długiego spaceru, jednak od tej strony nie zejdziemy do samego kanionu.

Aby dostać się do wnętrza Stuðlagil i do płynącej nim rzeki, należy zacząć od wschodniej strony. W tym celu jedziemy do mostu przy farmie Klaustursel, również drogą nr 923 około 14 km od drogi nr 1. Samochód należy zostawić na parkingu po północnej stronie mostu. Następnie pieszo przekraczamy most i idziemy szlakiem około 5 km do miejsca, w którym możemy zejść do kanionu. W tym miejscu należy zachować ostrożność, ponieważ powierzchnia skał i kamieni może być bardzo śliska. Po drodze, około 2 km od mostu, mijamy wspaniały wodospad zwany Stuðlafoss. Cała trasa liczy trochę ponad 10 km a jej przejście zajmuje około 3 godzin, wliczając w to postoje przy wodospadzie i w kanionie Stuðlagil.
Niezależnie od trasy, którą się wybierze, należy pamiętać, że przyroda w tej okolicy jest bardzo delikatna. Kanion Stuðlagil dopiero od niedawna jest dostępny dla turystów i mimo jego rosnącej popularności i rosnącego ruchu, prace nad pełnym przystosowaniem szlaku nie zostały jeszcze w całości ukończone. W związku z tym uprasza się odwiedzających o okazanie szacunku otaczającej przyrodzie i zachowanie czystości. W okresie od 1 maja do 10 czerwca stada gęsi krótkodziobych zlatują się do wąwozu aby łączyć się w pary i składać jaja. W tym czasie prosi się odwiedzających, aby trzymali się oznakowanych szlaków i nie płoszyli ptaków. Stuðlagil to zdecydowanie miejsce warte odwiedzin, kiedy planujesz objechać Islandię dookoła.

Vök Baths to wyjątkowe gorące źródła , gdzie można spędzić czas relaksując się w pływających basenach z niesamowitymi widokami na resztę jeziora i okolic. Całkowicie „zanurz się„ w niepowtarzalnym i nietkniętym krajobrazie Islandii i stań się jednością z przyrodą – to zdanie najlepiej opisuje to wspaniałe miejsce.

Vök Baths to także jedyne miejsce w Islandii , gdzie gorąca woda jest tak czysta, że można ją pic ze źródła . W porównaniu do reszty kraju, we wschodniej Islandii jest stosunkowo niewiele gorących źródeł, co sprawia, że Vök jest atrakcją, której nie można przegapić!

Las Państwowy Hallormsstadaskogur

Tereny zarządzane przez Islandzką Służbę Leśną to tak zwane Lasy Państwowe. Znajdują się we wszystkich częściach kraju i są otwarte dla każdego, przez cały rok. Wiele z nich jest łatwo dostępnych i wyposażonych w rozmaite udogodnienia dla miłośników spędzania wolnego czasu w naturze. Są też i takie, do których dostać się można tylko po wspinaczce na dość strome zbocza lub do których dojechać można tylko samochodem terenowym.
Można dowiedzieć się więcej o islandzkich lasach na stronie:

skogur.is/english
(strona jest w języku angielskim)

Islandzka Służba Leśna zajmuje się badaniami i rozwojem, edukacją w zakresie leśnictwa i rolnictwa, ochroną i zarządzaniem Lasami Państwowymi na Islandii. Główna siedziba agencji mieści się w Egilsstaðir, stacja badawcza w Mógilsá niedaleko Reykjavíku, a w całym kraju znajdują się agencje regionalne.

Las Państwowy Hallormsstaður to jeden z największych lasów na Islandii. Zajmuje powierzchnię 740 hektarów . W środku obszaru leśnego położona jest jedyna na Islandii miejscowość w pełni otoczona lasem. Ze względu na zróżnicowany krajobraz Hallormsstaður stanowi popularne miejsce do rekreacji. W lesie znajduje się ponad 40 km oznakowanych szlaków i ścieżek, arboretum, dwa kempingi, miejsca do pikników i hotel. Można tez zarezerwować sobie przejazd 4×4 ATV godzinny lub dłuższy z angielskojęzycznym przewodnikiem. Więcej informacji znaleść można na stronie https://www.easthighlanders.com/

Historia

Pozostałości brzozowego lasu na farmie Hallormsstaður w 1905 roku zostały objęte ochroną, stając się pierwszym lasem państwowym na Islandii. Las brzozowy zajmuje obecnie około 350 hektarów z pierwotnie wyznaczonego obszaru, na kolejnych 200 hektarach posadzono wiele innych gatunków drzew. W późniejszym czasie do lasu przyłączono dodatkowe tereny na północy i południu, które zostały zalesione lub pozostawione do naturalnej regeneracji. W całym Hallormsstaður znaleźć można 85 gatunków drzew z ponad 600 miejsc na świecie!

Naturalne atrakcje

Las Hallormsstaður zapewnia pożywienie, schronienie i miejsce do gniazdowania wielu gatunkom ptaków. Przez cały rok zamieszkują go czeczotki, strzyżyki, mysikróliki, pardwy i kruki. W lecie pojawiają się droździki, bekasy i świergotki łąkowe, a także słonki i pliszki. Oprócz ptaków w lesie napotkać możemy wiele gatunków roślin, można też zbierać jagody i grzyby. Z grzybów znajdziemy maślaki i koźlarze, a z owoców maliny i porzeczki. Charakterystycznym elementem leśnego krajobrazu są przejrzyste strumienie z czystą, nadającą się do picia wodą.

Kąpiele leśne

Shinrin-yoku to nazwa japońskiej sztuki “leśnych kąpieli”, spokojnych, refleksyjnych spacerów po lesie, które pozwalają człowiekowi połączyć się na nowo z naturą i pomagają obniżyć poziom stresu, poprawić nastrój, a nawet wzmocnić układ odpornościowy. Ten sposób aktywnej medytacji jest oficjalnie uznawany przez japoński rząd od 1982 roku i aktywnie promowany przez japońskich leśników jako sposób na poprawę jakości życia. Praktykowanie kąpieli leśnych może być naturalną drogą radzenia sobie ze stresem i lękiem. Aby zacząć samemu uprawiać shinrin-yoku, wybierz miejsce, które będzie odpowiednie dla twojej kondycji. Nie decyduj się na zbyt wymagającą i długą trasę – według zaleceń, w ciągu czterech godzin powinno się przejść najwyżej 5 kilometrów. Nie chodzi tu przecież o trening wytrzymałościowy. Zatrzymuj się kiedy poczujesz, że potrzebujesz odpocząć i znajdź miejsce, w którym można usiąść na trochę i poczytać książkę albo po prostu popatrzeć na drzewa. Warto wziąć ze sobą wodę lub zieloną herbatę. Poleca się także, aby, jeśli to możliwe, leśną „kąpiel” zakończyć prawdziwą kąpielą w gorących źródłach.

(Źródło: Los Angeles Times oraz islandzka służba leśna )

Szlaki turystyczne lesie Hallormsstaður

Będąc w lesie warto pospacerować po specjalnie oznaczonych szlakach. Prawie przy każdym wejściu do lasu znaleść możemy mapki turystyczne, w których mamy opisy wszystkich ścieżek . Poniżej opis kilku z nich.

Szlak żółty – 3 km – The Part

Szlak zaczyna się na przydrożnym parkingu and strumieniem Hafursá i prowadzi w górę żwirową drogą przechodzącą pod linią wysokiego napięcia a następnie podążającą wzdłuż niej.Przez lasek modrzewiowy należy skręcić w lewo do skrzyżowania na którym znowu skręcamy w lewo, aby dotrzeć do punktów widokowych, z których rozciąga się panorama na las. Następnie idziemy w dół wzdłuż strumienia Hafursá i brzegu jeziora Lagarfljót (duże jezioro). Wchodzimy w las i kierujemy się w dół do żwirowej drogi, z której wyruszyliśmy.

Niebieski szlak – 5 km – Pagórki

Szlak zaczyna się przy dawnej szkole gospodarstwa domowego, mija wypiętrzenie skalne nazywane Starą Kobietą i wiedzie przez las w kierunku północnym. Przechodzi przez Płaski Las, który jest wysoką (jak na islandzkie warunki) brzeziną i dochodzi do Sokolego Urwiska, z którego rozciąga się piękny widok na las. Następnie idziemy w dół przez las świerkowy i wychodzimy na otwartą przestrzeń, gdzie kiedyś znajdowała się farma Ormsstaðir. Stąd szlak wiedzie z powrotem do punktu początkowego.

Pomarańczowy szlak – 7 km – Mokradła Hallormsstaður

Stosunkowo prosty i niewymagający szlak prowadzący od lasu Hallormsstaður do farmy Geirólfsstaðir znajdującej się w dolinie na wschód od lasu. Szlak początkowo pokrywa się z niebieskim, następnie podąża wzdłuż dawnego szlaku konnego pod urwiskami nad lasem i dochodzi do bagien. W pogodny dzień szlak obfituje w górskie panoramy.

Brązowy szlak – 2 km – Las przydrożny

Szlak startuje z północnego krańca kempingu Höfðavík i prowadzi poniżej głównej drogi nad brzegiem jeziora Lagarfljót (duże jezioro) przez stary brzozowy las, ten sam, który znajdował się tu już w 1905 roku. Przecinamy drogę przy stawie Kliftjörn i idziemy w górę przez brzozowy i świerkowy las do niebieskiego szlaku.

Błękitny szlak – 1,5 km – Kemping Atlavík – Arboretum – Sklep

Szlak prowadzi w górę po stromym zboczu o kempingu w Atlavík i wzdłuż ścieżki do arboretum. Stamtąd ścieżka prowadzi do sklepu przy drodze. Można również przejść przez kemping Höfðavík do brązowego szlaku.

Jasnozielony szlak – 4 km – Klify Hallormsstaður

Aż do klifów szlak pokrywa się z pomarańczowym, następnie odbija w prawo, przechodzi pod klifami i zawraca. Po drodze przechodzimy przez duże rumowisko skalne, na którym rośnie większość lasu.

Biały szlak – 1,8 km – Pasmo

Remba, lub Pasmo, to stary szlak prowadzący przez przełęcz do sąsiedniej doliny. Uważany jest za dość trudny. Zaczyna się obok gimnazjum i od początku jest dość stromy. Podchodzimy nim do klifu a następnie do wodospadu Jagnięcia wysokiego na 21 metrów. Nieco dalej w górę strumienia docieramy do tamy gromadzącej wodę na użytek elektrowni wodnej, która działała tu od 1936 do 1955 roku. Należy zachować ostrożność, bo dalej szlak prowadzi wzdłuż niewielkiego kanionu po czym wraca tą samą drogą.

Czerwony szlak – 1,5 km – Zagroda Atlavík

Szlak zaczyna się przy głównej drodze, prowadzi przez zbiorowisko 20-metrowych modrzewi zasadzonych w 1937 roku i ruiny zagrody dla koni z czasów Wikingów. Dalej idziemy przez kolejne zbiorowiska starych drzew, w tym sosny wydmowe i daglezje zielone posadzone w 1940 roku. Mijamy też niezwykle prosty modrzew z 1957 roku. Szlak kluczy przez las po czym dochodzi do drogi naprzeciw arboretum.

Purpurowy szlak – 200 m – The Partglacier Stream

Krótka ścieżka od głównej drogi do miniaturowego arboretum, w którym rosną między innymi świerki i kosodrzewiny zasadzone w 1908 roku i drzewa rozmaitych gatunków zasadzone w 1963 roku, wśród nich jodły górskie, świerki Engelmanna, choiny zachodnie, świerki białe, daglezje zielone, świerki chińskie, sosny wydmowe i żywotniki olbrzymie. Wzdłuż szlaku napotkamy też niezwykle okazałe (jak na warunki Islandii) sosny zwyczajne.

Żółty szlak – 850 m – Light River Slope

Szlak wiedzie od leśnej drogi przez zbiorowiska sosen syberyjskich, sosen wydmowych i świerków białych do 16-metrowego wodospadu. Po północnej stronie szlaku możemy zobaczyć jeden z najprościej rosnących modrzewi w lesie.

Pomarańczowy szlak – 2 km – Wodospady Sellækur

Punkt początkowy szlaku znajduje się około 200 m w kierunku południowo-wschodnim od parkingu przy Guttormslundur. Stąd idziemy w górę wzdłuż strumienia Sellækur, mijając kilka malowniczych wodospadów. W najwyższym punkcie dochodzimy do ruin zagrody Tittlingssel. Następnie schodzimy przez las modrzewiowy w stronę drogi i parkingu.

Źródło : mapa turystyczna – Hallormstaður National Forest